Last Forever...

Efendim malum uzun soluklu "How I met your mother" dizisi sona erdi... Seyircilerin bir kısmını pek memnun etmeyen bir sonla veda etti. Aslında bence tam da hayatta olduğu gibiydi her şey, tam beceremedim çevirisini sanırım. Kısaca, lifelike... İlk kez üniversite birinci sınıfta bir hocamız izletmişti bir bölüm. Fonetik dersinde bir ses olayını anlatmak içindi galiba. Az değil dokuz yıllık dizi nihayetinde... Herkese vay be o kadar zaman oldu mu yahu dedirtip bir de ufaktan kişisel geçmişi yad ettirdi finalinin gelip çatmasıyla. Velhasıl eğlenceli, kararsız, duygusal, sevgi dolu beş karakteri izlemek güzeldi. Ayrıca dizinin yaratıcılarının hikayeyi böyle ince ince ve güzelce kurgulamış olması da takdire şayan. Hem merak ettirdiler hem şaşırttılar hem güldürdüler hem de benim gibi sulu gözlüler için bayağı ağlattılar diyebiliriz:) Bir de şarkılar var tabi ki dinlerken inanılmaz keyif aldığım. En başta da "save it for a rainy day" geliyor.

Sonra da playlistte ne zaman kulağımda bangırdasa kahkahaya dönük sırıtmalara sebep "I would walk five hundred miles".... Her dinlediğimde gözümün önüne Marshall ve Ted'in üniversite yıllarındaki halleri ve son sezon Marshall'ın Daphne ile tükenmek bilmeyen yolculuğu geliyor. Ama Marshall haklı dinledikçe seviliyor bu şarkı:



Bir de annenin balkondaki "la vie en rose" yorumu hakikaten şahane. Dizinin romantik zirvelerinden biri kesinlikle:



Ah bir de daisy var tabi ki... Lily ve Marshall'ın ikinci bebeği ve yine duygusal bir kucaklaşma:



Bir de Barney'nin hayatının aşkı:


Aslında yazacak çok şey vardı aklımda fakat hepsini Josh Radnor (Ted) bir görselde paylaşmış. Hatırlanması gerekenlerin hepsi var içinde... Ne diyelim efendim herkes için bir yerlerde sarı şemsiye var ama sabırlı olmak lazım ya da Barney'nin deyişiyle: wait for it:) Yes Barney we did and it was legendary!!

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

Mor

Resim
yapraktan yosundan yoncadan bahar inceden inceden paris baharı bu bulanık bir kül rengidir tüter nazlı nazlı bir kül rengi yorgun argın ılık serde ressamlık var azcık bütün gün mor üstüne çalışmışım boğazıma kadar mora gömülmüşüm uzaktan bir akordeon sesi geliyor mosmor dilimin acısı kolumun sızısı kırk yıllık emektar başağrılarım mor sen nehri bal rengi eiffel kulesi mor bir yüz morardıkça morarıyor kanlıca sırtlarında bir yerde akşam oluyor.. bütün gün mor üstüne çalışmışım mor deyip geçme belalı renk musibet yeryüzünde ne kadar insan varsa bir o kadar mor menekşenin moru mavzerin moru kasaturanın moru suya dökülmüş mazotun moru neftin moru ziftin moru asfaltın moru telgraf tellerinde petekkıranlar buğday tarlasında devedikenleri karadutun moru karamuğun moru kuzgunun moru sıfırın altında çocuk elleri ela gözlere konmuş murdar sineklerin moru gözlerimi yumduğum zaman gördüğüm mor morun karanlığı karanlığın moru yok ölünün k
Devamı

Mor Menekşe Aç Dostlar ve Altın Gözlü Çocuk

Resim
Abe şair, bizim de bir çift sözümüz var                                       «aşka dair.» O meretten biz de çakarız                                     biraz.. Deli çığlıklar atıp avaz avaz       burnumun dibinden gelip geçti yaz                                sarı                                   tahta vagonları                                        ter, tütün ve ot kokan                                                            bir tren gibi. Halbuki ben       istiyordum ki gelsin o           kırmızı bakır bakracında bana                               sıcak süt getiren gibi... Fakat neylersin,           yaz böyle gelmedi,                 yaz böyle gelmiyor,                      böyle gelmiyor, hay anasını... şey!.. EEEEEEEEEY...      kızım, annem, karım, kardeşim                                                   sen                           başında güneşler esen                               altın gözlü çocuk,                                   altın gözlü çocuğum benim; del
Devamı

Kuyara & Adako

Resim
"Bütün çağların trajedisi bu, Ku-ya-ra; 'Kumda yatma rahatlığı'. A-da-ko: 'Ağaç dalı kompleksi'. Şimdi kumda yattığım için kuyara diyorum. Daha da genişletilebilir. Kuyara, alışılmış tatların sürüp gitmesindeki rahatlıktır. Düşünmeden uyuyuvermek. Biteviye geçen günlerin kolaylığı. Ya Adako? Ağaç dalındaki, gövdeden ayrılma eğilimini fark ettin mi bilmem? Hep öyle öteye uzar. Gövdenin toprağa kök salmış rahatlığından bir kaçıştır bu. Özgürlüğe susamışlıktır. Buna ben 'ağaç dalı kompleksi' diyorum. Genç hastalığıdır. Çoğunlukla Kuyara dişidir. Adako erkek. Pek seyrek cins değiştirdikleri de olur. Ağaç dalı kompleksine tutulmuş kişi tedirgindir. İnsanların ağaç dallarını budayıp gövdeye yaklaştırdıkları gibi, yakınları onun içindeki bu Adako'yu da budarlar. Onu gövdeden ayırmak için ellerinden geleni yaparlar. Kimi insana ne yapılsa yararı olmaz. Asi daldır o. Ayrılır. Balta işlemez ona." Diyor C. ya da Aylak Adam. Kimsenin içindeki Adako buda
Devamı